Erdem Nedir? Bir Kayseri Akşamı Üzerine Duygusal Bir Hikâye
Bir Kayseri Akşamında Başlayan Sorular
Bazen, Kayseri’nin o meşhur akşam serinliği tüm şehri sarar ve düşüncelerle baş başa kalırım. O akşam da öyle oldu. Havanın hafif soğuması, güneşin yavaşça dağların arkasına kaybolması beni birdenbire derin düşüncelere itti. Erdem nedir, diye sordum kendi kendime. Kafamda dönüp duran sorular, beni günün en basit, en sakin anında bile kaybolmuş hissettirdi.
Bunu neden düşündüm bilmiyorum. Belki de o an birinin beni hayal kırıklığına uğratması, içimdeki o soruyu sormama neden oldu. Bir arkadaşım, bir yoldaşım, ya da belki sadece hayatın bana yaptığı bir oyun. Ne olursa olsun, o akşam kendimi bir arayış içinde buldum. Erdemin ne olduğunu, hayatımda ne anlam ifade ettiğini, kendime nasıl bir insan olarak bakmam gerektiğini anlamaya çalışıyordum.
Hayal Kırıklığı ve İyilik
Bir arkadaşımın bana yaptığı bir şey vardı. Hani, hiç beklemediğiniz bir anda, size ne kadar yakın olduğunu düşündüğünüz bir insanın, aslında ne kadar uzak olduğunu fark ettiğiniz an vardır ya, işte o anı yaşadım. Bu tip durumlarda genellikle insanın içinde kırılan bir şey olur. Bir umut kırılır, bir güven kırılır. Ama o gün, bu kırılma bir şekilde bende başka bir şey uyandırdı: Erdemi arayış.
Hemen sonra, içimden bir ses “Erdem, insanın doğruyu yapma çabasıdır” dedi. Bunu söylediğinde, tüylerim diken diken oldu. Erdem, belki de sadece iyi olma çabası değil, aynı zamanda doğru olma çabasıydı. Kendisini bir başkasının yerine koyma çabası, birinin hatalarını affetme, belki de başkasının en zor zamanında yanına gitme çabasıydı. Bu çaba, o an için bana çok önemli görünmemişti, ama şimdi hatırladıkça fark ediyorum ki, işte bu, hayatın anlamını taşırmış.
Bir Başka Gün: Yeniden Başlamak
Bir gün sonra, yine bir Kayseri akşamıydı. Bu sefer hava daha kararmıştı, ve o akşam daha sakinim. Günün koşuşturmasından, insanların telaşından çok uzaklaşmış bir şekilde, yalnızca sessizliğe odaklanarak oturuyorum. O an, her şeyin yavaşladığı, zamanın durduğu anlar vardır ya, işte o anı yaşıyorum. İçimdeki hayal kırıklığının yerini umudun aldığı bir anda, tekrar o soruyu sordum: Erdem nedir?
O kadar basit bir cevap arıyordum ki… Erdem, sadece başkalarına karşı yapılan bir iyilikten ibaret değildi. Erdem, bazen kendini affetmekti. O kadar fazla olayı kafamda büyütmüşüm ki, aslında olan biten her şeyin ne kadar küçük olduğunu fark ettim. Kendimi affetmek, belki de daha önceki hatalarımla barışmak, o anı doğru şekilde yaşamak en önemli şeydi.
Evet, belki de erdem, kendi içsel gücünü bulmak ve başkalarının yanlışlarını, eksiklerini affedebilmeyi öğrenmekti. Bir başkasının beni hayal kırıklığına uğratması, belki de beni doğru yola götürecekti. Şimdi, bu yazıyı yazarken, o anı hatırlıyorum ve içimde hissettiğim o derin huzuru. Hayal kırıklığı, belki de büyümenin bir parçasıydı. Kendi içsel erdemimi bulabilmem için, kendimi kırabilmem gerekmişti.
Sonuç Olarak
Erdem, büyük sözlerle anlatılacak bir kavram değil aslında. Belki de yaşamın her anında bir şekilde kararlar vererek, seçimler yaparak kendini bulma yolculuğuydu. İnsan, başkalarına karşı ne kadar iyi olursa olsun, kendi içindeki erdemi bulmadıkça, tam anlamıyla huzura kavuşamaz. İşte ben de o gün, bir Kayseri akşamında, bir hayal kırıklığı ve bir umudu iç içe yaşadım. İçimdeki o derin sessizliği ve huzuru buldum.
Herkesin erdemi farklıdır. Bazıları başkalarına yardım ederken, bazıları sadece kendine yeter. Ama ne olursa olsun, erdem, bizim en temel ihtiyacımız olan şeydir: Doğruyu yapma çabası, kendini affetme ve başkalarına karşı nazik olma çabasıdır.
Evet, erdem nedir? Bunu keşfetmek, hayatta karşımıza çıkan her şeyin bir anlam taşımasını sağlar. O anlamı bulmak, bana Kayseri akşamlarında kendimi buldurdu.